Emotionele hereniging ..

Zoals in het vorige reisverslag geschreven staat hebben we Joshua ook gere-integreerd met zijn familie. Omdat dit een erg emotioneel moment was zal ik er een apart reisverslag over schrijven.. Het heeft misschien een beetje lang geduurd voor degene die op dit verslag aan het wachten waren, maar de afgelopen dagen / weken zijn erggggg druk geweest! Ja, ik heb dan wel vakantie, maar momenten om te relaxen zijn er nauwelijks. En wanneer ik de tijd heb om te relaxen, ben ik op een plaats waar geen internet is.

Joshua is een jongen die gedurende langere tijd in Ndola op straat heeft gewoond omdat zijn moeder geen geld had om voor hem te zorgen en de leefomstandigheden erg slecht waren. Joshua leefde overdag op straat om geld te verdienen en kwam ’s avonds terug naar huis. Dit heeft hij een lange tijd vol gehouden, tot dat een vriend (ook een straatkind) hem vertelde dat er in Kitwe een plek is waar er goed voor straatkinderen gezorgd wordt, namelijk in de centra van ‘Friends of the Street Children’. De vriend vertelde Joshua dat hij er eten en drinken krijgt, een eigen bed heeft, onderwijs kan volgen, etc. Joshua zag dit als een kans om een verandering in zijn leven te brengen en besloot om samen met deze vriend naar het center te gaan. De vriend heeft al een aantal keer in het jongenscenter gezeten, maar om een onbekende reden besluit hij steeds om weg te rennen en terug te ‘reizen’ naar Ndola. Ndola is een klein uurtje rijden vanaf Kitwe. Joshua en zijn vriend hebben gelift om tot Kitwe te komen en zijn vervolgens samen naar het kantoor van 'Friends of the Street Children' gegaan om zich ‘aan te melden’. Na deze aanmelding en intake is Joshua in het jongenscenter terecht gekomen waar hij vervolgend één jaar gewoond heeft.

Op het moment dat wij aangaven dat wij geld ingezameld hadden om kinderen te re-integreren met de familie, werd er al snel gesproken over Joshua. Joshua’s moeder is besmet met HIV. Dit zorgt ervoor dat ze de opvoeding niet kan dragen voor Joshua’s jongere broertje en zusje. Joshua voelde zich al weken erg verdrietig omdat hij terug wil naar zijn moeder om zijn gezin te ondersteunen. Wij zijn met Joshua in gesprek gegaan om te kijken wat wij voor hem konden betekenen. Joshua gaf aan dat hij thuis wil wonen om voor zijn moeder, broertje en zusje te zorgen. Hij wil onderwijs volgen in Ndola en geld verdienen zodat hij zijn gezin financieel kan ondersteunen. We zagen al snel hoeveel dit voor Joshua betekenden. Wij hebben de keuze gemaakt om geld te besteden aan de re-integratie van Joshua. Samen met medewerkers van de organisatie zijn we een plan gaan uitstippelen om Joshua te re-integreren. We zijn samen met Joshua zijn moeder, broertje en zusje op gaan zoeken. Dit was een erg bijzonder moment omdat Joshua met open armen ontvangen werd door het hele dorp. We zagen Joshua stralen en zagen de blijdschap van zijn gezin. Wij zijn met de moeder en Joshua in gesprek gegaan en hebben afgesproken dat zowel moeder als Joshua een manier moeten vinden om geld te verdienen. De moeder gaf aan dat ze graag vis wil gaan verkopen, omdat ze weet dat ze hier voldoende geld mee kan verdienen om de huur te betalen en voor de kinderen te zorgen. Joshua gaf aan dat hij graag een klein winkeltje wil beginnen en snoep, koekjes, suiker, wasmiddel, etc. wil gaan verkopen. Wij hebben deze middag de afspraak gemaakt dat wij een bepaald bedrag achterlaten zodat moeder de vis kan gaan kopen en kan starten met de verkoop van vis. Wanneer Joshua definitief gere-integreerd zou worden, zou moeder al geld verdiend hebben om de huur te betalen voor een groter huis. Het gezin moest namelijk op zoek gaan naar een ander huis.

Één week later zijn wij met Joshua terug gegaan naar zijn familie om hem definitief te re-integreren. Toen we hem ophaalde bij het jongenscenter was hij ontzettend blij en uitgelaten. Hij had al zijn spulletjes al ingepakt en klaargezet. Hij gaf aan dat hij niet kon wachten om bij zijn moeder, broertje en zusje te gaan wonen. Het was erg mooi om deze blijdschap te zien. We zijn samen naar Ndola gereden en spullen ingekocht voor zijn eigen winkeltje. Hij was zooooo blij!! Wauw, geweldig om te zien! Omdat deze middag ook de laatste keer zou zijn dat wij Joshua zagen, besloten we om samen met hem te lunchen. Dit was een erg apart en confronterend moment … De ober bracht ons de menukaart en Joshua had geen idee wat hij hier mee moest. Hij vroeg: “Waarom krijgen we een boek? Hebben jullie hetzelfde boek? Wat moet ik met dit boek? Kan ik het boek meenemen?” We hebben hem uitgelegd wat de bedoeling van het ‘boek’ was. Het was erg raar en confronterend om dit uit te leggen. Het maakte duidelijk hoe groot het verschil is tussen hoe ik leef en hoe hij leeft… Dit was niet het enige moment waarop ik geconfronteerd werd met gemengde gevoelens.. Toen het einde van de lunch naderde was Joshua erg stil en in zichzelf gekeerd. Hij wilde niet vertellen wat er aan de hand was. Na een aantal keer vragen begon hij te huilen. De tranen stroomde over zijn wangen .. Dit was erg schokkend om te zien; een 16 jarige jongen die jaren in barre omstandigheden gewoond heeft die huilend voor je zit .. Joshua gaf aan dat hij niet wil dat wij terug naar Nederland gaan en dat hij hier blijft. Hij zei dat wij zoveel voor hem betekent hebben, in hem geloofd hebben en hem een kans hebben gegeven. Daarna zei hij: “Ik ben bang dat jullie mij vergeten en nooit meer aan mij denken wanneer jullie terug in Nederland zijn”. Het raakte mij diep wat hij zei. Kippenvel en sprakeloos .. Na de lunch hebben wij Joshua samen met zijn spulletjes teruggebracht naar zijn gezin. Zijn moeder liet ons enthousiast het nieuwe huis zien en hoeveel geld ze al verdiend had. Het deed mij erg goed om dit te zien. Ondanks de ziekte van deze moeder deed ze haar uiterste best om voor de kinderen te zorgen. Na een dikke knuffel hebben we Joshua en het gezin samen achtergelaten .. Toen we de straat uitreden zagen we Joshua met de tranen op zijn wangen ons uitzwaaien .. Alweer een moment waardoor ik een brok in mijn keel kreeg.. Ik ben erg benieuwd hoe het nu met hem gaat. Ik zal Joshua en zijn gezin nooit meer vergeten!!